korosh bozorg

جنگ های کوروش بزرگ جهت بست قلمرو هخامنشی

از نو آوری های كوروش چاپارخانه دولتی یا پست خانه و گردونه چهار اسبه (گونه ای گاری) است كه در كناره های آن تیغه هایی فلزی برای نابود كردن سربازان دشمن جاسازی شده بود.

مبارزه كوروش با پادشاه كشور لیدیه

با تسخیر هگمتانه در سال 559 (پ . م ) پادشاهی كوروش آغاز می شود. سپس كوروش با كروزوس پادشاه كشور لیدی (لیدیه) جنگید و او را شكست داد. او سرانجام توانست شهر سارد طلایی را تصرف نماید. با تسخیر لیدیه كشورهای ایران و یونان هم مرز شدند. چون كشور لیدیه در آسیای صغیر قرار داشت. كوروش كروزوس را اسیر كرد و به همراه خود به ایران آورد و یك پارسی بنام تابالوس را به فرمانروایی سارد گماشت. او برای اینكه اعتماد خود را به اهالی لیدیه نشان دهد یكی از نزدیكان سابق كروزوس بنام پاكتیاس را مسئول اداره امور مالی و حفظ خزاین نمود. ولی پاكتیاس تصمیم گرفت با خراینی كه كوروش به او سپرده بود ، لشكری فراهم آورد و پارسی ها شكست دهد. بنابراین سر به شورش برداشت و شهر اراك را محاصره نمود. كوروش یك سردار مادی بنام مازارس را برای برقراری نظم و دستگیری پاكتیاس به سارد فرستاد كه در نتیجه پاكتیاس دسگیر شد و دوباره نظم به سارد بازگشت.

بعد از این واقعه كوروش مشغول رفع اغتشاش از فرنگیه و كاریه شد. هر دوی این كشورها در ناحیه آسیای صغیر قرار داشتند.

:حمله كوروش به ارمنستان

كوروش به فكر حمله به ارمنستان افتاد ، چون پادشاه ارامنه به دولت ماد خراج و مالیات پرداخت نمی كرد و قشون و سرباز به كمك مادها نمی فرستاد. بنابراین كوروش به بهانه شكار با چند سواره نظام وارد قلمروی ارمنستان شد و به كیاكسار حاكم مادها گفت كه شما سپاهی را گرد آورید و در نزدیكی مرز ارمنستان نگه دارید تا من هرگاه موقعیت را مناسب تشخیص دادم سپاه شما به ارمنستان بتازد. كیاكسار نیز چنین كرد و در نتیجه كوروش به راحتی توانست ارمنستان تصرف نماید.

انگیزه جنگ كوروش با كلدانی ها به علت حمله آنها به ارمنستان و دزدی و تاراجی بود كه كلدانی ها انجام می دادند. البته انجام این كار از سوی كلدانی ها به علت تنگدستی و نداشتن زمین كشاورزی مناسب بود. پس از درخواست صلح از طرف كلدانی ها ، كوروش یك تفاهم نامه صلح بین آنها و پادشاه ارمنستان به امضا رسانید. بر طبق آن پادشاه ارمنستان پذیرفت كه زمین كشاورزی مناسبی را به كلدانی ها بدهد و در مقابل آنها تعهد كردند كه اجازه چرای دامهای ارمنی را در چاگاههای خود بدهند و دیگر دست از چپاول و دزدی اموال ارمنی ها بردارند.

:یورش كورش به آشور و بابل

بابل در آن زمان شهری بسیار زیبا و ثروتمند بود و برابر نوشته های هرودوت و دیگر تاریخ نگاران یونان باستان ، دارای دژهای بسیار استواری بود كه در پیرامون رودخانه فرات ساخته شده بودند. مردم بابل در آن زمان بیشتر از راه بازرگانی روزگار می گذراندند و باورهای ویژه ای به خدایان داشتند. بیشتر مردم بابل به قدرت ساحری و جادوگری كاهنان معبدها و بت پرستی اعتقاد داشتند.

حمله كوروش به بابل و آشور در سال 539 (پ .م ) رویداد ، گویا به انگیزه قتل پسر یكی از درباریان بابلی بنام گبربایس بود كه به كوروش پناهده شد و دژ خود به همراه غذای فراوان در اختیار كوروش و سپاهیانش قرار داد. در مقابل از كوروش خواست كه به بابل حمله كند و پادشاه آنجا را از بین ببرد ، چون او پسرش را كشته بود. از آن گذشته كوروش هواداران زیادی در بابل داشت كه او را ترغیب به تسخیر آن شهر می كردند. نتیجه جنگ كوروش و پادشاه بابل ، شكست بابل بود. با این پیروزی كوروش مهمترین كشور همسایه ایران را در اختیار گرفت و بیانیه حقوق بشر خود را كه تضمین كننده آزادی در دین ، عقیده و محل زندگی بود ، صادر نمود